Eerder dan gedacht

1 september 2019 - Viljoenskroon, Zuid-Afrika

Daar ben ik weer. Eigenlijk wilde ik 1 keer in de 2 weken mijn avonturen met jullie delen. Maar omdat ik afgelopen week erg veel heb gedaan doe ik het wat eerder.

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde zijn we maandag begonnen met onze stage. Dit is niet helemaal waar. Maandag hebben we een soort kennismakingsrondje gemaakt.

We begonnen bij het bejaardenhuis, hier zijn we ongeveer een uurtje geweest. In die tijd hebben we een rondleiding gehad en hebben we onszelf voorgesteld aan de mensen die daar wonen. Daarna zijn we bij de huisarts in het dorp wezen kijken, hier werkt Corne. Bij de huisarts is een aparte kamer waar ze 4 stoelen hebben voor nierdialyse, hier gaan we ook een ochtendje bij kijken. Hierna zijn we naar het hospice gaan. Hier werden we welkom ontvangen door alle kleintjes die op ons af kwamen gerend. Ook werkt er bij het hospice een verpleegkundige die in de rammolotsie mensen helpt en verzorgt. Na de lunch zijn we naar een psychiatrisch verblijf geweest. Dit bestaat uit 2 huizen, 1 huis voor de mannen en 1 huis voor de vrouwen. Hier hebben we ook een rondleiding gehad en hebben we ons ook voorgesteld aan de mensen die er wonen. We gaan hiervoor een project opstarten om de huizen op te knappen. Zoals je ziet hebben we erg veel plekken waar we stage gaan lopen

Dinsdag begonnen we dan toch echt. We zijn begonnen met een dagje bij het hospice. Je hebt hier 3 groepen: van 0 tot 2 jaar, van 2 en 3 jaar en de laatste groep van 3 tot 5 jaar. Je werkt hier van 8 tot 4 maar van half 1 tot 2 mag naar je naar huis om te lunchen. De kindjes liggen dan namelijk allemaal te slapen. Om half 9 komen de kindjes met een busje, vanuit de rammolotsie, aan bij het hospice. Wij stonden buiten op ze te wachten en ze kwamen letterlijk in je armen gerend. Ze beginnen met een dans halfuurtje. Hierna krijgen ze ontbijt. Dan de toiletronde en daarna op naar buiten. De kindjes genieten van alle aandacht die ze krijgen van ons, want wij zijn natuurlijk helemaal verliefd. Dan krijgen ze nog lunch en dan gaan ze naar de slaapzaal voor hun middagdutje. Daarna nog een tijdje spelen en dan gaan ze weer op naar huis. We zijn de eerste dag ook al meteen met de verpleegkundige mee geweest naar de rammolotsie. Hier hebben we 2 patiënten van haar ontmoet die allebei een beroerte hebben gehad. Het is heel vreemd om te zien dat er z'n groot verschil zit in de huizen die daar staat. Het ene huis is met moeite gebouwd en het andere is gewoon een prima gebouwd huis. 

Woensdag hadden we weer een ander dagje. We zijn toen om 7 uur begonnen bij de nierdialyse. Dit was vooral veel kijken omdat we daar niet echt iets kunnen doen als studenten. Ik vond het wel erg interessant om te zien hoe het allemaal gaat. Ook werden we deze ochtend vaak door de huisarts geroepen als hij iets interessant had voor ons om mee te kijken. Zo hebben we bijvoorbeeld bij een echo van een zwangere vrouw mee mogen kijken. Na 4 uur worden de patiënten van de dialyse afgehaald en kunnen ze weer naar huis. Ook wij gingen toen naar huis voor de lunch. Rond 4 uur zijn we nog naar dramatic needs gegaan om onszelf voor te stellen. Dit is naschoolse opvang voor kinderen uit de rammolotsie. Ze zijn ongeveer van mijn leeftijd. Hier kan ik jullie meer over vertellen als we een echt een middagje mee hebben gelopen. 

Donderdag hebben we de langste werkdag ooit gehad. We zijn toen naar het bejaardenhuis geweest. Ze werken hier diensten van 6 tot 6, dit was best vermoeiend. Deze dag hebben we vooral meegekeken met de verzorgsters daar. Het is best raar om het verschil te zien tussen de ouderenzorg in Nederland en hier. Ze werken er met 3 verzorgsters op 25 mensen en het is de bedoeling dat iedereen om half 9 aan het ontbijt zit. De tijdsdruk ligt hier dus erg hoog. Ook hier genieten de mensen volop van onze aandacht en willen ze zoveel mogelijk weten over ons en over Nederland. 

Vrijdag was alweer de laatste werkdag van de week. Tot de lunch hebben we bij de lieve kleine kindjes gewerkt. Na de lunch zijn bij het weeshuis in het dorp wezen kijken. Er wonen hier 9 kinderen, jongens en meisjes door elkaar. Er is wel iemand die een soort van oppas is voor de kinderen. Die doet bijvoorbeeld de was en kookt voor ze. Dit vond ik toch wel heftig om te zien omdat de kinderen daar eigenlijk niemand hebben alleen elkaar. 

In het weekend hebben we vooral dingen thuis gedaan met het gezin zoals braaien (dit is de Afrikaanse bbq). Erg gezellig want het gezin is echt super aardig! 

Nou dat was het voor deze week. We hebben een erg drukke week gehad zoals je kan zien aan het lange verhaal. Vanaf volgende week hebben we een beetje een vast rooster gemaakt maar dat horen jullie dan weer ;) 

Als er nog vragen zijn hoor ik het graag!

Foto’s

6 Reacties

  1. Tante Rian:
    1 september 2019
    Heel mooi om weer te lezen!
    Echt geweldig daar!
    En die kindjes zijn heel schattig.
  2. Adrienne:
    12 september 2019
    Liene, wat leuk om je verhalen te lezen, wat een leuke stage beleef jij. Nog veel succes en een hele fije tijd daar.
  3. Anita:
    13 september 2019
    Ha Liene, super leuk om je verhalen te lezen en jou te volgen, nog heel veel plezier.
  4. Gerla van Vugt:
    13 september 2019
    Harde werkers!
    jullie maken veel mee
  5. Angela Krimpenfort:
    15 september 2019
    Wat een belevenis. jullie maken veel mee! Nog veel plezier en werk.
  6. Rudi van Drunen:
    16 september 2019
    Hoi Liene,

    Fijn dat je het naar je zin hebt en je veel meemaakt!